Van krijtkusten tot Kopenhagen

Weblog 6: "Van krijtkusten tot Kopenhagen"

Altijd goed de route en evt obstakels doornemen .... Dat voorkomt verrassingen ;-)
Zo bleek dat we niet onder de spoorbrug bij Stralsund door zouden passen en de ophaalbrug moesten kiezen, maar die gaat maar een paar keer per dag open. Dus we varen 1juli rond 12:00 uur weg. Het was een beetje filevaren in het begin, omdat er veel boten tegelijk door de brug gingen. Gelukkig zijn wij altijd de kleinste en dus de traagste, dus was het al spoedig rondkijken en genieten. Deze prachtige route leidde ons langs de glooiende zuidkust van Rügen. Het weer was iets wisselvallig zowel wat wind als regen betreft. Toen we na 28 mijl de baai bereikten van de Zicker See, stond er een flinke golfslag waarop we door een nauw vaarwater naar binnen voeren. Eenmaal binnen was het water rustig en zijn we voor anker gegaan, only-the-lonely midden in de natuur met rondom alleen maar mooie uitzichten.
De volgende dag was het de mooiste zeiltocht van onze hele reis (tot nu toe) Alle ingrediënten klopten:
- windkracht 4 west (terwijl we achtereenvolgens naar zuid, oost en noord moesten)
- kustpartijen, de een nog mooier dan de ander
- rustige zee omdat we in de luwte van Rügen voeren
- we passeerden het meest oostelijke punt van onze reis (13 graden, 46,5 minuut)
- onze ideale temperatuur
- en we hadden nog een chocoladetoetje voor onderweg
De Carlotte gleed als het ware met ons zo'n 20 mijl naar Sassnitz. Na een perfecte aankomst, dankzij de bemanning uiteraard, ging Egbert met zeemanshandigheid de huik naaien.
Om boodschappen te doen ga je hier over een supermooie voetgangersbrug naar het hogergelegen stadje. (Waar zelf verder niet veel aan is)
's Avonds genoten we van de dans van een hele school visjes, die steeds boven water insecten probeerden te vangen. Dat gaf een gespetter van jewelste. 
Het lagergelegen stadje, dus rondom het havengebied is erg gezellig, veel vissers die van hun boot een restaurantje maken en veel ateliers. Daarachter begint direct een prachtige kustwandelroute, met schitterende uitzichten omhoog en ver weg op de krijtkust. Best spannend eigenlijk want dat zachte krijt kan zomaar van 70 meter hoogte afbreken, maar daaraan moet je niet denken .... Na een heel lang stuk langs de kust, klimmen we via een trappenstelsel naar boven en genieten dan van een lekkere boswandeling bovenlangs diezelfde krijtkust, met steeds mooie doorkijkjes over de zee. De wandeling duurde 6 uur, goed voor de conditie ;-)
Best vroeg, vijf uur ;-) maar ook leuk om te zien dat er meer boten op dit tijdstip uitvaren. We varen naar Møn, een tocht van 54 mijl. Het begon met een rustig windje, dus de bolle jan mocht meedoen. De eerste 16 mijl hebben we heerlijk gezeild met een schitterend uitzicht op de krijtkust die we de vorige dag te voet bewonderden. Daarna op de motor verder, wisten we! De autopilot deed weer goed dienst. Het werd alleen best heet, dus werden we inventief om koele plekjes te creëren. De genua uitrollen en vastzetten, zodat er op het voordek schaduw en koelte was. Hier zat Egbert lekker te lezen. En de roerganger zat onder de paraplu in de kuip. 
Op dit traject staken we een watersnelweg over en hebben weer eens ondervonden hoe hard die containerschepen varen, ze zijn zo bij je ... een paar keer moesten we voor  ze uitwijken.
Eenmaal in de haven van Klintholm, kregen we een compliment voor onze aanlegmanoeuvre, yes! Tja, we zijn zo op elkaar ingespeeld, dat voorbereiding en uitvoering vaak mooi verlopen (zeker als je het vergelijkt met het gestuntel van vele anderen) We mochten het havengeld met euro's betalen, maar hebben daarna wel direct een bank beroofd om aan Deense kronen te komen. Wel effe wennen, dat andere geld! En die taal ... Onverstaanbaar ..... Af en toe wel leesbaar ..... Gelukkig kunnen we hier met Engels goed uit de voeten, maar we nemen een boekje met Deense woorden en zinnen mee in de rugzak. We huurden fietsen om naar Møns Klint te gaan, een echte "must-have-seen" Het waren een soort van mountainbikes met echte tractorbanden en (maar) drie versnellingen. De heenweg was alleen maar heuvelop, dus superbezweet kwamen we na 7 kilometer bovenaan. Daar was het een gezellige drukte. Om beneden aan de krijtrots te komen daalden we een enorm lange houten trap af, daar wandelden we over een smal kiezelstrand langs de enorm hoge krijtklif (hoger dan die bij Rügen, nl 143 meter). We genoten enorm van het geluid van de zee die over de kiezels stroomt. Bij de volgende trap gingen we weer naar boven (507 treden). Toen we bovenlangs terugwandelden, werden we verrast door het geluid van het snelste dier ter wereld dat hier sporadisch voorkomt(De Peregrine falcon vliegt 300 km per uur en vangt zijn prooi in de vlucht) en even later zagen we hem zelfs! 
Onderweg naar de haven bedachten we dat we wel heel krom bezig zijn; van zeeniveau naar 143 meter fietsen om daar naar zeeniveau af te dalen en omhoog te klimmen via een trappenstelsel, om vandaar weer naar zeeniveau te fietsen .... Hmm! Maar we hebben er enorm van genoten.
Verder noordwaarts, kiezen we Rødvig als tussenstop naar Kopenhagen. 
In het begin konden we de Bolle Jan nog voeren en hebben we zelfs "gevlinderd". Die Bolle Jan is sowieso leuk, maar nadat Nerderland gisteravond de kwartfinale heeft behaald (weliswaar na strafschoppen), is het nog leuker ... Een gigantische rood-wit-blauw doek op je boot te hebben ;-)
Onderweg koos een wedstrijdduif onze boot als rustpunt, eenmaal uitgerust, vloog ze eerst een paar rondjes om de boot en daarna snel door naar ......wie zal het zeggen?
Rødvig heeft ons in allerlei opzichten verrast:
- er was een dieselmotorenmuseum, waar we tuurlijk een kijkje namen.
- er was een rommelmarktje bij de haven
- er was een soort van volksfeestje bij de haven, we konden op de boot volop van de muziek meegenieten
Gisteren gingen we door naar Kopenhagen. Het was zeilpakkenweer. Best lekker dat het wat kouder was. Na een voorspoedige tocht, we hebben vooral aan motorzeilen gedaan, waren we in die grote wereldstad! Best stoer! Eerst voeren we langs lille havrue (de kleine zeemeermin) echt klein! En daarna vonden we al snel de ingang naar de haven die ons handboek adviseerde: een soort gracht met aan weerszijden pakhuisachtige gebouwen, heel bijzonder om hier te liggen. Het was alleen heel moeilijk om een plaatsje te vinden, dus dat werd dubbelliggen, met om de haverklap een rondvaartboot op maar een meter van je boot (toch veroorzaakt dat geen deining). Eigenlijk is het allemaal wel ludiek zo! 
Om in het centrum te komen hoeven we maar een brug over te steken. Dan loop je tussen gigantisch grote gebouwen en je bent zo in het winkelcentrum. Het is ook duidelijk waarom het zo druk is in de haven: deze week is hier het jaarlijkse internationale jazzfestival. Daar hebben we alvast een graantje van meegepikt, heel gezellig!
Op een paarhonderd meter van onze ligplaats, ligt Christiana. Dit is een vrijstaatje, gedoogd door de stad Kopenhagen. Er wonen nu mensen van verschillende leeftijden en nationaliteit. Als toerist ben je in deze afgesloten wijk wel welkom, maar foto's maken is verboden. Ze verkopen eigengemaakte sieraden en kleding en allerlei attributen voor het gebruik van drugs. We kregen duidelijk de indruk dat die drugs hier volop verkocht worden in stalletjes, die met camouflagedoek worden afgeschermd en waarvoor de mensen in een rij stonden te wachten. Ook de geur sprak boekdelen.
Daarna beklommen we de .....kerktoren. Deze kunnen we vanuit de boot zien en heeft een goudkleurig trappenstelsel dat buitenom de toren draait. (Het tellen van treden is ondertussen een tic geworden: 346.) Vandaaruit was het uitzicht over Kopenhagen heel mooi. Veel groenkoperen daken, allerlei torens en we konden precies zien hoe we hiernaartoe zijn gevaren. We blijven hier nog even.